สะกิดต่อมกฎหมาย

  คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5425/2564 ป.อ. มาตรา 36 ก่อนเกิดเหตุ จำเลยไปหาผู้ร้องและหยิบอาวุธปืนของกลางออกมาเพื่อใช้ซ้อมยิงปืนในค่ายทหารซึ่งเป็นกิจกรรมที่จำเลยกระทำอยู่เป็นประจำ ภายหลังจากนั้นจำเลยพาอาวุธปืนของกลางติดตัวมาใช้ก่อเหตุ อันแสดงให้เห็นว่าผู้ร้องมิได้เข้มงวดกวดขันในการอนุญาตให้จำเลยนำอาวุธปืนของกลางไปใช้อย่างแท้จริง และการที่จำเลยสามารถหยิบอาวุธปืนของกลางไปใช้ได้โดยไม่จำต้องบอกกล่าววัตถุประสงค์ให้ผู้ร้องทราบก่อน ย่อมแสดงว่าผู้ร้องอนุญาตโดยปริยายให้จำเลยนำอาวุธปืนของกลางไปใช้ได้ตลอดเวลาโดยไม่คำนึงถึงว่าจำเลยจะนำไปใช้ในกิจกรรมใด ถือได้ว่าผู้ร้องมีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิดของจำเลย ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิร้องขอคืนอาวุธปืนของกลาง ___________________________ คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ วรรคหนึ่ง , 72 วรรคสาม , 72 ทวิ วรรคสอง ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371, 376 ริบอาวุธปืนกับกระสุนปืนที่เหลือจากการทดลองยิง ลูกกระสุนปืน (ตะกั่ว) และปลอกกระสุนปืนของกลาง ผ...

  คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2055/2568 ป.อ. มาตรา 317 วรรคหนึ่ง , 317 วรรคสาม ความผิดฐานพรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อการอนาจาร ตาม ป.อ. มาตรา 317 วรรคหนึ่งและวรรคสามนั้น การพรากหมายถึง การทำให้จากไป การพาไปเสียจาก การทำให้แยกออกจากกันหรือแยกออกไป ความผิดฐานพรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล จึงหมายถึงการพาไปหรือแยกเด็กออกไปจากอำนาจปกครองดูแล ทำให้อำนาจปกครองดูแลของบิดามารดาเด็กถูกรบกวนหรือถูกกระทบกระเทือนโดยบิดามารดาเด็กไม่รู้เห็นยินยอม อันเป็นการล่วงละเมิดอำนาจปกครองของบิดามารดาเด็ก การที่จำเลยไปที่บ้านของผู้เสียหายที่ 1 และเข้าไปกระทำชำเราผู้เสียหายที่ 1 ในห้องนอนของผู้เสียหายที่ 1 โดยจำเลยมิได้พาหรือนำตัวผู้เสียหายที่ 1 ไปที่อื่น จึงมิได้เป็นการพรากเด็กอันเป็นการขาดองค์ประกอบความผิดตามมาตราดังกล่าว ___________________________   โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 , 277 , 317 นับโทษจำคุกของจำเลยต่อจากโทษของจำเลยในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ อ 548/2566 ของศาลชั้นต้น จำเลยให้การรับสารภาพ และร...

  คำวิเคราะห์คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1750/2568 ข้อมูลคดีและคู่ความ คดีนี้คือคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1750/2568 ซึ่งมีคู่ความดังนี้: โจทก์: พนักงานอัยการจังหวัดอุบลราชธานี  จำเลย: นาย อ. (จำเลยที่ 1) กับพวก (จำเลยที่ 2)  ข้อเท็จจริงสำคัญที่ได้รับการรับฟังเป็นยุติในคดีนี้คือ จำเลยที่ 1 เป็นบุตรของนางสาวทองใบ ซึ่งเป็นผู้เสียหายในคดีนี้ ความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างจำเลยที่ 1 กับผู้เสียหายนี้ถือเป็นข้อเท็จจริงที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการวินิจฉัยประเด็นข้อกฎหมายหลักของศาลฎีกา เนื่องจากเป็นปัจจัยโดยตรงที่ส่งผลต่อการปรับใช้ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 71 วรรคสอง ซึ่งบัญญัติให้ความผิดฐานลักทรัพย์ที่ผู้สืบสันดานกระทำต่อผู้บุพการีเป็นความผิดอันยอมความได้ การมีอยู่ของข้อเท็จจริงนี้จึงเป็นรากฐานสำคัญที่ทำให้ลักษณะทางกฎหมายของความผิดฐานลักทรัพย์สำหรับจำเลยที่ 1 เปลี่ยนไปและนำไปสู่ผลทางกฎหมายที่แตกต่างออกไปจากความผิดอาญาทั่วไป โจทก์ได้ยื่นฟ้องจำเลยทั้งสองในหลายข้อหา ได้แก่ ความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 4, 7, 8, 57, 91 และความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 58, 83, 91,...